De wilde voorouders van de hond, de wolven, blaffen niet of nauwelijks. Dit veranderde in de ontwikkeling van wolf naar hond. Honden blaffen op verschillende manieren, en het ‘taalpalet’ is tegenwoordig uitgebreider en gevarieerder. De reden hiervoor is waarschijnlijk de aanpassing van de dieren aan het samenleven met mensen. Oorspronkelijk hadden honden die zeer hevig blaften en vaak de voorkeur, omdat ze het meest geschikt waren om luid de aandacht op gevaar te vestigen. De hond is anatomisch zelfs veranderd ten opzichte van wilde dieren: het strottenhoofd moest in de loop van de tijd groter worden om luid te kunnen blaffen.
Inhoud: Waarom blaffen honden?
- Blaffen als communicatiemiddel met signaalwerking
- Blaffen van opwinding en vreugde
- Frustratie en stress blaffen
- Blaffen om aandacht te krijgen of om spelen aan te moedigen
- Constant blaffen als je eenzaam of verveeld bent
- Agressief blaffen als waarschuwing of bedreiging
- De hond blaft: hij bewaakt een eigendom, speelgoed of voedsel
- Blaffen van angst of schrik
- Kan constant blaffen pathologisch zijn?
- Zorg ervoor dat de hond niet meer blaft
- Conclusie
Blaffen als communicatiemiddel met signaalwerking
Uw hond wil door te blaffen iets met u of zijn roedel communiceren. Blaffen heeft echter een andere betekenis dan onze woorden en geeft ook informatie over de emotionele toestand van uw viervoeter.
Afhankelijk van de situatie en motivatie verandert ook het type en de toon van de schors. Sommige hondenrassen blaffen van nature vaker dan andere. Hiertoe behoren bijvoorbeeld hondenrassen die zijn gefokt voor het hoeden of bewaken van vee of die zijn gebruikt voor de jacht.
Duitse herders, teckels , terriers, maar ook mopshonden en pomeranians hebben sterk territoriaal gedrag en zullen aanvallen als iemand in de buurt komt. Om te begrijpen waarom een hond bepaald gedrag vertoont, zoals overmatig blaffen, is het belangrijk om de lichaamstaal en signalen van de hond te begrijpen.
Want dan kun je gepast reageren op zijn gedrag. Belangrijk is de toonhoogte, het aantal blafgeluiden en de duur van het blaffen. Ook aan de houding van de hond kun je veel aflezen.
Verwen uw hond met onze kauwproducten!
Blaffen van opwinding en vreugde
Er zijn zeker veel situaties waarin je hond vrolijk en positief opgewonden is: je komt thuis, je krijgt bezoek en de deurbel gaat, de viervoeter speelt met zijn hondenvriend, de riem wordt getoond om te gaan wandelen.. Hoe opgewondener of blijer de hond is, hoe groter de kans dat hij gaat blaffen.
Deze schors is schril, hoog en volgt elkaar snel op. Soms wordt het ook onderbroken door gezeur. Naast het blaffen toont de hond een grote behoefte aan beweging, rondjes rennen, springen etc.
Het doel van zijn gedrag is om vreugde of opwinding te ‘ontluchten’, spanning te verminderen en aandacht te trekken. In dergelijke situaties moet u enig geblaf tolereren.
Frustratie en stress blaffen
Stress en frustratie zijn ook een vorm van opwinding en dit geblaf klinkt navenant hoog en schril. Puur akoestisch gezien is het in eerste instantie erg moeilijk om het te onderscheiden van een vrolijk geblaf. Als de stress toeneemt, verdwijnen de pauzes volledig en verandert het geblaf in intens, regelrecht geschreeuw.
Blaffen om aandacht te krijgen of om spelen aan te moedigen
Wanneer uw hond wil spelen of wanneer u met andere mensen in gesprek bent, kan hij blaffen om de aandacht op zichzelf te vestigen. Als de hond opgemerkt wil worden door jou, zijn roedel of een andere hond, blaft hij maar een paar keer en dan is er een pauze.
Vervolgens blaft hij nog eens drie tot vier keer. Het blaffen lijkt veeleisend, de toonhoogte wijkt meestal niet af van het “normale” blaffen, deze kan eventueel iets hoger zijn. Het kan ook zijn dat uw hond “vervelend” is; hij rent bijvoorbeeld. B. raakt je ongeduldig en herhaaldelijk aan met zijn snuit.
Om er zeker van te zijn dat hij succes heeft, blijft je viervoeter je vragend aankijken. Soms wordt bepaald blafgedrag aangeleerd doordat je – wellicht onbewust – altijd aandacht hebt besteed aan je hond zodra hij geluid maakt. Het verdere gedrag van uw viervoeter hangt af van uw reactie.
Constant blaffen als je eenzaam of verveeld bent
Als uw hond zich verveelt, bestaat het risico dat hij slecht gedrag gaat ontwikkelen. Sommige honden beginnen op meubels te kauwen, anderen brengen de tijd door met blaffen. Veel honden houden er als roedeldieren gewoon niet van om alleen te zijn en uiten hun ongenoegen door te blaffen.
Hij laat dan het typische “gekef” horen. Dit betekent dat de hond zonder punt of komma blaft, vaak urenlang onafgebroken. Het geblaf klinkt hoog en schel en kan overgaan in een gehuil of onderbroken worden door gehuil.
Om dit gedrag te stoppen is het belangrijk dat de hond goed bezig is gehouden voordat hij alleen wordt gelaten en dat de tijden van alleen zijn heel langzaam toenemen. Uw hond moet de zekerheid hebben en erop kunnen vertrouwen dat zijn baasje vroeg of laat terugkomt – en de deur pas opendoen als er binnen geen geblaf te horen is.
Agressief blaffen als waarschuwing of bedreiging
Als de hond zich gestoord, bedreigd voelt of iemand niet mag, wil hij die persoon of andere hond wegjagen met een korte, scherpe blaf en op afstand houden om een conflict te voorkomen.
Als zijn waarschuwing wordt genegeerd, verandert dit in langdurig grommen en blaffen, en kan de hond zelfs agressief worden en aanvallen. Het blaffen klinkt dan heel diep en keelachtig en de hond blaft vaak maar een paar keer en stopt met blaffen net voordat hij echt aanvalt.
De houding van de hond is naar voren, het dier beweegt in de richting van de dreiging.
De hond blaft: hij bewaakt een eigendom, speelgoed of voedsel
Als de hond thuis is, dat wil zeggen in huis of in de tuin, vertelt hij eerst met een zacht waarschuwingsfluit aan zijn “roedel” dat hij iets verdachts heeft opgemerkt en vraagt om hulp.
De hond probeert zichzelf, zijn eigenaar, zijn territorium, speelgoed of voedsel te beschermen. Het blaffen wordt gevolgd door een eentonig geblaf, dat bestaat uit verschillende korte blaffen en steeds weer kan worden onderbroken door een waarschuwend gegrom.
Als de situatie niet verdwijnt, kan het gedrag van uw hond agressief worden.
Blaffen van angst of schrik
Als uw hond bang wordt, b.v. B. tijdens het vuurwerk rond de jaarwisseling of als een vreemdeling hem dreigend benadert, blaft hij alarmerend in een lange reeks blaffen met een zeer hoge toon.
De tonen klinken heel schel en er zijn steeds minder pauzes naarmate de angst toeneemt. In de volgende fase zijn er twee mogelijkheden om te blaffen: Als de dreiging te dichtbij komt en de hond deze niet kan vermijden, kan het blaffen overgaan in schreeuwen of dieper en bedreigender worden.
Soms eindigt het blaffen met zeuren. Het lichaam van de hond is naar achteren gericht, hij kan zijn staart intrekken en gewoon weg willen van waar hij bang voor is. De houding is vaak gehurkt, uw hond verkeert in pure stress. Daarom zal hij waarschijnlijk onrustig zijn, heen en weer rennen of zelfs aan de deur krabben.
Kan constant blaffen pathologisch zijn?
Als uw hond nauwelijks blaft, maar plotseling en zonder duidelijke reden begint te blaffen, kan dit een symptoom van een ziekte zijn. Het gekef is dan een uiting van pijn of een indicatie van een neurologisch probleem.
Bovendien kan constant blaffen laryngitis veroorzaken. Ga in dit geval met uw trouwe viervoeter naar de dierenarts om lichamelijke oorzaken uit te sluiten.
Zorg ervoor dat de hond niet meer blaft
Als u duidelijk weet waarom uw hond blaft, kunt u beginnen met het doorbreken van de gewoonte. Wanneer honden gedurende langere tijd non-stop blaffen, blaffen ze meestal om aandacht of om gevaar af te wenden. In beide gevallen vraagt de hond om aandacht: hij wil je iets laten zien, je vragen iets te doen of bevindt zich in een conflictsituatie.
Het vervelende geblaf van uw hond kan echter ook een echt probleem worden, niet alleen voor u, maar ook voor uw buurt. Volgens de Duitse jurisprudentie wordt voortdurend blaffen als hinderlijk ervaren. Zelfs verbodsbepalingen en het opleggen van boetes zijn mogelijk. Uw hond begrijpt waarschijnlijk niet waarom hij alleen op gezette tijden mag blaffen. Zorg er daarom voor dat uw viervoeter niet ongepast luid blaft.
Wanneer uw hond blaft, probeert hij u iets te vertellen. Als je het blaffen wilt stoppen, negeer hem dan niet! Laat jezelf aan hem zien, raak hem aan, of reageer op zijn geblaf met een akoestisch signaal, zoals een fluitje. Hiermee laat u de hond weten dat u hem heeft erkend en dat er geen reden meer is om alarm te slaan. Prijs en beloon uw hond als hij stopt met blaffen. Het heeft geen zin om te schelden als u blaft, omdat uw hond het verband tussen zijn behoefte om met u te communiceren en uw ergernis niet zal begrijpen.
Het kan echter behoorlijk lastig zijn om de gewoonte van uw hond tot ongewenst gedrag te doorbreken. Als u er zelf niet uitkomt, kunt u het beste contact opnemen met een hondengedragstherapeut of een professionele hondentrainer. Wees niet bang om hulp te zoeken.
Conclusie
Honden blaffen in veel situaties, maar niet altijd op dezelfde manier. Afhankelijk van de emotionele toestand en de context waarin de viervoeter zich bevindt, variëren de kenmerken van blaffen: blaffen tijdens het spelen of alleen zijn heeft meestal een hoog geluid, terwijl blaffen wanneer er een vreemde verschijnt meestal diep, langer en luider is. met kortere tussenpozen wordt.
Het is niet helemaal duidelijk of honden opzettelijk de kenmerken van hun blaffen veranderen om andere boodschappen over te brengen. Zeker is echter dat een hond iets communiceert door te blaffen en dat het enorm kan helpen als je goed luistert naar hoe zijn blaf klinkt en observeert welke signalen hij nog meer uitzendt en in welke context hij blaft. Zo leer je hem begrijpen. Hoe beter u uw trouwe metgezel kent, hoe beter u zijn geblaf kunt classificeren en dienovereenkomstig kunt reageren.
Hondenkauwsnacks voor gelukkige en tevreden viervoeters zijn hier verkrijgbaar!
